Ludwik Tunkel (1862-1941), proboszcz w Kochłowicach
Urodził się 3 października 1862 w Biedrzychowicach (powiat prudnicki) w zamożnej rodzinie chłopskiej z rodowodem szlacheckim. Po studiach teologicznych we Wrocławiu otrzymał święcenia kapłańskie 26 czerwca 1886. Jedyną placówką, w której pracował jako wikary, była parafia Świętej Trójcy w Bytomiu (1886-1893), by od 27 lutego 1893 zostać proboszczem kochłowickim. Kochłowice zastał jako wieś z barokowym kościołem, z ludźmi pracującymi ciężko w kopalniach i na polach, przede wszystkim jednak zetknął się z częstymi niedostatkami codziennego życia i problemami trzech tysięcy swoich parafian. Dbając o doczesne potrzeby parafian, dość często spełniał ich prośby, udzielając im finansowych pożyczek i zapomóg. Ksiądz Ludwik zjednoczył koło siebie kilku ludzi zamożniejszych, zakładając spółdzielczą instytucję bankową, czyli Kochlowitzer Darlehnskassen. W ten sposób ludzie zamożniejsi mieli gdzie lokować swoje zasoby finansowe, a ubożsi mieli gdzie zaciągać nisko oprocentowane pożyczki. Zyski nie były konsumowane przez założycieli, ale przeznaczane na potrzeby Kochłowic, parafii i zwykłych ludzi. Co w tym najważniejsze – pozostawały na miejscu i pozwalały budować Kochłowice i pomyślność ich mieszkańców.
W 1902 roku wzniósł nowy kościół parafialny w Kochłowicach, założył przy nim nowy cmentarz, wybudował probostwo wraz z zabudowaniami gospodarczymi i organistówkę. W 1904 roku, zbudował grotę lurdzką. W 1905 roku zbudował dom starców, a w 1910 roku sierociniec. W tym samym roku zamówił we wrocławskiej firmie rzeźbiarskiej krzyże kamienne, które postawiono w miejsce drewnianych przy ulicach Kochłowic.
W 1909 roku zbudował w Kłodnicy kaplicę, w której były odprawiane msze św. W Bykowinie przebudował szkołę na kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Odłączył od parafii kochłowickiej Halembę. Dzięki staraniom proboszcza Tunkla Kochłowice zostały przyłączone do linii kolejowej i zbudowano dworzec; otwarto także filię banku. Dbał o zdolne, a niezbyt zamożne dzieci swoich parafian. Z jego inicjatywy otwarto w 1903 roku szkołę dla młodzieży pracującej.
Po prawie trzydziestoletniej działalności duszpasterskiej w 1922 roku musiał opuścić Kochłowice i przenieść się na niemiecką stronę Śląska, chociaż częściej zarzucano mu polonizację Ślązaków niż germanizację. W styczniu 1922 roku objął parafię w Kórnicy niedaleko Głogówka. Do Kochłowic już nigdy nie wrócił. Zmarł 28 lutego 1941. Pochowany został przy kościele w Kórnicy.
Większość budynków wzniesiona staraniem kochłowickiego proboszcza stoi do dziś i pełni podobną do pierwotnej funkcję (społeczną). Sam ksiądz proboszcz został patronem ulicy przy której wybudował kościół pw. Trójcy Przenajświętszej.
Źródła:
Kołodziej Jan. Śląskie opowieści : ksiądz Ludwik Tunkel. Kochłowice 2010.