Jan Wypler urodził się 14 maja 1890 roku w Kochłowicach. Edukację rozpoczął w szkole powszechnej. W 1911 roku przystąpił do matury, od 10 maja 1911 roku przez siedem lat studiował na uniwersytetach we Wrocławiu i Kolonii. Interesował się germanistyką, slawistyką, romanistyką i sanskrytem. W 1915 roku otrzymał dyplom ukończenia kursu
z filozofii. Zaliczył też trzy semestry prawa. W latach 1911 – 1917 brał czynny udział
w działalności polskiej młodzieży studenckiej. W tych latach stawiał też pierwsze kroki
w pracy translatorskiej. Przełożył czeską sztukę dramatyczną Franciszka Langera na język niemiecki. Debiutował tłumaczeniem poezji Leopolda Staffa w czasopismach „Ostei”
i „Graf”. Tłumaczył również wiersze bułgarskiego poety Iwana Wazowa oraz nowele Władimira Korolenki. W 1916 roku został kierownikiem słowiańskiej biblioteki seminaryjnej we Wrocławiu. Po 1917 roku rozpoczął pracę pedagogiczną, najpierw w zastępstwie uczył języków obcych, a później już na stałej posadzie w Gimnazjum św. Macieja
( Mathiasgymnasium) we Wrocławiu. W okresie nasilonych strajków i rozruchów na śląskich ziemiach, rozpoczął działalność w polskim aparacie propagandowym. W latach 1920 – 1922, podczas wielu akcji plebiscytowych, Wypler prowadził tajne lekcje oraz organizował wiece, na których przemawiał do ludu. Współpracował z pismami niemieckojęzycznymi ale
o treściach propolskich. Tłumaczył utwory Stefana Żeromskiego, Władysława Orkana, Juliusza Słowackiego. W „Der Weisse Adler” ( „Orzeł Biały”) był redaktorem prac plebiscytowych. W 1920 roku objął dział literacki w czasopiśmie utrakwistycznym „Most”
(„ Die Brucke”). Przetłumaczył na język niemiecki utwory Mikołaja Reja, Jana Kochanowskiego, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego , Lucjana Rydla, Jana Kasprowicza, Kazimierza Tetmajera, Norberta Bonczyka, ks. Konstantego Damrota, Stefana Żeromskiego, Władysława Orkana, Bruno Winawera i wielu innych. Po przyłączeniu Śląska do Polski, w 1922 roku, Jan Wypler powrócił do pracy jako nauczyciel pracując do 1931 roku w Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Katowicach, a w latach 1931 – 1939 w Gimnazjum
w Mysłowicach. W 1934 roku, jako profesor, opublikował historyczną rozprawę „Sobiesciana ze Śląska”, którą opublikowano w IV tomie Roczników Towarzystwa Przyjaciół Nauk
na Śląsku. W 1936 roku wydał własnym nakładem pracę „Beitrage zur Geschichte des altoberschlesischen Rittergeschlechtes der Wypler in Pless” („Przyczynki do starogórnośląskiego rodu Wyplerów w byłym Państwie Pszczyńskim”). Osobista znajomość
z Janem Kasprowiczem skłoniła Jana Wyplera do przekładu wielu utworów młodopolskiego poety. W 1938 roku ogłosił rozprawę „Stosunki prawno-małżeńskie szlachty pszczyńskiej
od XVI do XVIII wieku”. Już od roku 1936 Wypler zaczął interesować się sinologią. Przyswoił sobie bierną znajomość języka chińskiego, poznawał kulturę, historię oraz religię Chin. Już w 1937 roku wydał przetłumaczone „Myśli wybrane” Czuang-dze.
W 1937 roku opublikował „Jak można łatwo nauczyć się po chińsku?” oraz cały szereg książek na prawach manuskryptu ( dramat Li-Hsing Tao „Koło kredowe”, Li Tai Po „Wybór wierszy”). Później zainteresował się kulturą japońską, przekładając na język polski tomik wierszy Majo Szu „Już kwiaty śliwy w pełnym stoją rozkwicie” ( Mysłowice, 1939 r.).
Lata 1939 – 1945 Wypler spędził w Katowicach utrzymując się z lekcji języków obcych.
Nie podpisał volkslisty. Tuż po wyzwoleniu ziem śląskich opublikował kolejne przekłady
z chińskiego, m. in. Tu Fu czy Li Tai Po. W 1949 roku wydał wybór wierszy „Błogi spokój”. Wszystkie edycje tomików Wypler wydał własnym sumptem. Dopiero w 1958 roku jego literacko-przekładową działalnością zainteresowało się Wydawnictwo Śląsk.
Pierwszy przez nich wydany zbiór opowiadań to „Małżonek nikczemny”.
W 1959 roku Teatr Młodego Widza w Krakowie wystawił dramat „Kredowe koło” Li Hsing Tao, przetłumaczone przez Wyplera w 1937 roku ( 46 przedstawień).
Od 1956 roku Jan Wypler był aktywnym członkiem Związku Literatów Polskich.
Przez wiele lat kolekcjonował setki książek, tworząc pokaźną bibliotekę. Jego szeroki wachlarz zainteresowań stworzył unikatową i cenną książnicę.
W 1960 roku otrzymał nagrodę literacką miasta Katowic za całokształt dorobku literackiego
i naukowego.
Zmarł 24 grudnia 1965 roku w Katowicach. Pochowany w rodzinnym grobie w Rudzie Śląskiej Kochłowicach.
Jan Wypler to typ samotnego mędrca. Wielu jego byłych uczniów i przyjaciół miło
go wspomina. Był dla nich wspaniałym człowiekiem, posiadał niezwykłe umysł i serce. Serdecznie wspomina go Aleksander Widera, opisujący życie i twórczość swego mentora. Cały jego dorobek jako pisarza w języku polskim jest znaczący. Jego odkrycia i badania wzbogaciły historię naszego regionu. Systematyczną i rzetelną pracą zdobył uznanie wśród swych rówieśników, ale również i jego następców.
Jest patronem Szkoły Podstawowej nr 2 w Rudzie Śląskiej – Bykowinie.
Wiele książek i materiałów autorstwa Jana Wyplera znajdziemy w Muzeum Szkolnym
im.dr P. Kwapulińskiej w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 3 im. Jana Pawła II w Rudzie Śląskiej Kochłowicach.